در مورد طلا، اغلب نهادهای بزرگ دیدگاهی نسبتا مثبت دارند. برخی معتقدند که کاهش نرخهای بهره، تضعیف دلار، شیبدار شدن منحنی بازده و نگرانیها درباره استقلال فدرالرزرو و پایداری بدهی آمریکا، زمینه را برای ثبت رکوردهای جدید قیمتی فراهم میکند. بر اساس این دیدگاه، طلا میتواند در نیمه نخست ۲۰۲۶ به بالای ۴۴۰۰ دلار برسد و در یک بازه بلندمدت جدید بین ۳۵۰۰ تا ۴۴۰۰ دلار نوسان کند. تنها در صورتی که بازارهای ریسکی آمریکا دوباره جذاب شوند، بازار کار تضعیف نشود و سیاستهای انبساطی پولی متوقف گردد، این سناریوی صعودی به چالش کشیده میشود. برخی دیگر از تحلیلگران، اگرچه انتظار یک دوره اصلاح یا تثبیت قیمت در ابتدای ۲۰۲۶ را دارد، اما طلا را دارای قویترین پایه قیمتی در میان فلزات گرانبها میداند، بهویژه به دلیل تداوم خرید بانکهای مرکزی و احتمال کاهش نرخهای حقیقی بهره.
در این میان، نقره بحثبرانگیزترین فلز در میان سایرین است. از یک سو، موسسه TD Securities بر این باور است که بازار نقره از وضعیت کسری عرضه، وارد مرحله سیلاب عرضه شده است؛ بهطوری که بازسازی بیسابقه موجودیها در انبارهای لندن باعث شده قیمت نقره دیگر نیازی به افزایش شدید برای متعادل کردن بازار نداشته باشد. بر همین اساس، انتظار میرود قیمت نقره در ابتدای ۲۰۲۶ نزولی باشد و در کل سال در محدوده میانی ۴۰ دلار باقی بماند. از سوی دیگر موسسه Heraeus هشدار میدهد که قیمتهای بالا به تقاضای صنعتی، جواهرات و بهویژه بخش انرژیهای خورشیدی فشار وارد کرده و رشد تقاضا در ۲۰۲۶ محدود خواهد بود. با این حال، همین موسسه دامنهای نسبتا وسیع بین ۴۳ تا ۶۲دلار را برای نقره متصور است.
در مقابل، برخی تحلیلگران از شرکت Sprott دیدگاهی بهمراتب صعودیتر دارند. آنها بر این باورند که کمبودهای ساختاری عرضه نقره، کاهش تولید معادن در سالهای گذشته، رشد شدید تقاضای سرمایهگذاری و مصرف صنعتی در حوزههایی مانند انرژی خورشیدی، خودروهای برقی و زیرساختهای هوش مصنوعی، همچنان حلنشده باقی مانده است. از این منظر، حتی قیمتهای بالای فعلی نیز لزوما مانع رشد بیشتر نیست و نقره میتواند در ۲۰۲۶ به سطوح ۷۵ دلار یا بالاتر برسد. نسبت تاریخی طلا به نقره نیز از نگاه این گروه نشان میدهد که نقره همچنان نسبت به طلا ارزان است.